Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

«Σε τούτα δω τα μάρμαρα, κακιά σκουριά δεν πιάνει»


η αλλη διασταση
29 03 2009


Κυριακάτικος ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ         29-3-09
«Σε τούτα δω τα μάρμαρα, κακιά σκουριά δεν πιάνει»
νίκου αντωνάκου
  Ετούτες τις μέρες παρακολουθούμε να αναπτύσσεται πανευρωπαϊκά μια συντονισμένη προσπάθεια κατασυκοφάντησης του κομμουνισμού. Η άρχουσα τάξη, θέλοντας να χτυπήσει αλύπητα τις εργατικές και δημοκρατικές κατακτήσεις και να ξαναφέρει τον εργασιακό μεσαίωνα, αγωνίζεται, με νύχια και με δόντια, για να απομονώσει τις πηγές αντίστασης του λαού. Κύριο μέλημά της και πρώτος στόχος, βέβαια, είναι οι μαρξιστικές ιδέες, οι οποίες καθοδηγούν τους λαούς για κοντά 200 χρόνια.
«Σε τούτα δω τα μάρμαρα», βέβαια, «κακιά σκουριά δεν πιάνει». Η Ελλάδα δεν είναι Τσεχία, ούτε Λιθουανία. Φωνές, όπως αυτή του Πάγκαλου, χτυπάνε σε ντουβάρια. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει πως ο κάθε αγύρτης θα μένει ασχολίαστος. Η περίοδος που περνάμε δεν επιτρέπει κανέναν εφησυχασμό. Το παιχνίδι έχει χοντρύνει. Τα αντεργατικά και αντιδημοκρατικά μέτρα που παίρνονται, και αυτά που ακολουθούν, τόσο σε πανευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο, είναι ακραία. Ακραίες, λοιπόν, είναι και οι συμπεριφορές!
Η προσπάθεια εξομοίωσης του ναζισμού με τον κομμουνισμό δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές. Για την ακρίβεια, δεν αφορά καθόλου τους κομμουνιστές! Κανένα ψήφισμα και καμία απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δε θα λυγίσει, έστω και στο ελάχιστο, τη θέλησή μας. Ξέρουμε τη γνώμη τους για εμάς η οποία μας είναι παντελώς αδιάφορη. Το αντίθετο, μάλιστα! Αν είχαν άλλη άποψη και άλλες σκέψεις για εμάς, θα ψαχνόμασταν. Οι όποιες αποφάσεις, λοιπόν, παρθούν, οι οποίες βέβαια θα είναι ταξικές, αφού τέτοια είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση και το κοινοβούλιό της, θα στρέφονται σε βάρος των ευρωπαϊκών λαών στο σύνολό τους. Των ευρωπαϊκών λαών που σήμερα βρίσκονται σε χειρότερη περίοδο από κάθε άλλη φορά.
Ο καθένας ας αναλάβει, λοιπόν, τις ευθύνες του! Υπερασπιζόμενος τον κομμουνισμό, υπερασπίζεται το οκτάωρο! Υπερασπιζόμενος τον κομμουνισμό, υπερασπίζεται το δικαίωμα στην εργασία, στη σύνταξη, στη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στην ελεύθερη και δωρεάν Παιδεία. Η προσπάθεια καταδίκης του κομμουνισμού, η εξομοίωσή του με το ναζισμό, στοχεύει στο να χτυπηθούν οι ιδέες του, οι οποίες έφεραν στο προσκήνιο την εργατική τάξη. Την έφεραν στο προσκήνιο και την έκαναν να πιστέψει πως μπορεί να πάρει την τύχη της στα χέρια της. Σκοπός των Ευρωπαίων και ντόπιων πρακτόρων είναι να λυγίσουν τη λαϊκή αντίσταση, να σπείρουν την ηττοπάθεια και το φόβο. Να ελαχιστοποιήσουν τις λαϊκές αντιδράσεις στα έκτακτα μέτρα που παίρνουν. Να λυγίσουν την εργατική τάξη. Να την κάνουν να πιστέψει πως τέλειωσε ο ιστορικός ρόλος της, που είναι η αλλαγή του κόσμου. Η δημιουργία της παγκόσμιας αταξικής κοινωνίας.
Ποιος άμυαλος θα δεχτεί – και θα αποδεχτεί – ότι μέσα στις πυρκαγιές της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, μέσα στις αλλεπάλληλες διεθνείς συσκέψεις και στις καθημερινές διεθνείς συναντήσεις, όπου οι αρχηγοί της Ευρώπης αγωνίζονται – υποτίθεται – να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα, υπάρχει χρόνος για «δευτερεύοντα» ζητήματα. Για αποφάσεις «ρουτίνας». Η καταδίκη του κομμουνισμού και η εξομοίωσή του με το ναζισμό δεν είναι μια ακόμα παράπλευρη ταξική κίνηση, είναι κορυφαία στιγμή και κορυφαία κίνηση του ευρωπαϊκού καπιταλιστικού μορφώματος. Τώρα που μπαίνει η θηλιά, τώρα πρέπει να χτυπηθεί η ελπίδα του κόσμου.
Απομονώνοντας – όπως ελπίζουν – τον κομμουνισμό, θέλουν να περάσουν την αντίληψη, την οποία στη συνέχεια θα αγωνιστούν να την κάνουν γενική συνείδηση, πως δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Δεν υπάρχει άλλο οικονομικό σύστημα που να μπορεί να αλλάξει την παγκόσμια εικόνα. Είναι καθαρό, λοιπόν, για όσους βλέπουν καθαρά πως η συκοφάντηση του κομμουνισμού δεν είναι μια τυχαία στιγμή, ένα αντικομμουνιστικό ξέσπασμα κάποιων χοντρόπετσων φασιστοειδών. Είναι μια συντονισμένη και καλά οργανωμένη πολιτική εκστρατεία!
Καθοριστική, λοιπόν, στιγμή! Ο καθένας θα κριθεί από τη στάση του. Από τη μια μεριά μπαίνει το παρελθόν και από την άλλη το μέλλον! ΄Η αφήνουμε τον κόσμο να βουλιάξει ή τον βγάζουμε από το αδιέξοδο και τον οδηγούμε στο μέλλον. ΄Η με τα μέτρα ή ενάντια στα μέτρα. ΄Η με το κεφάλαιο ή με τον κομμουνισμό